Hals over kop naar Nederland. Dinsdag middag belde mijn moeder me, dat mijn opa maandag avond overleden is. Na lang dubben of ik terug zou gaan. Na eindeloos heen weer gebel naar Nederland of het überhaupt mogelijk was om op tijd in Nederland aan te komen, ben ik woensdag avond vertrokken. Mijn reis ging via Singapore naar Nederland. Wel een beetje saai om alleen te reizen. Op de heen reis kon ik tenminste syndroom video’s kijken met Bart, maar mijn Filippijnse buurman kon ik er niet warm voor krijgen.
Ondanks dat het de warmste januari is ooit, vind ik het hier maar koud. Ik had me er ook slecht op voorbereid. Op sandalen zonder jas kwam ik aan.
Het is gek om weer in Nederland te zijn, ik had me helemaal er op ingesteld pas in september weer terug te komen. Ik heb mijn hoofd half in Cambodja en half hier. Terwijl Bart, Marleen en Rianne in de hitte op ons balkon zitten, kruip ik hier ‘s nachts met kruik mijn bedje in.
Vrijdag ochtend is mijn opa cremeert. Het was een mooie dienst. Marianne(zusje) heeft een heel mooi lied van k’s choice gezongen en gespeeld op haar gitaar. Ik ben blij dat ik er bij ben geweest om het voor me zelf af te kunnen sluiten en vooral ook voor mijn oma (92) die nu alleen verder moet. Ik hoop dat ze zich er door heen slaat.
Albert Heimans 1915/2007
Ik heb voor het eerst geklommen in Cambodja! Ik was uitgenodigd door een groep japanners om mee te gaan als zeker-miep, omdat er maar 1 van kun klimervaring had en de rest voor het eerst in hun leven ging klimmen. We vertrokken om 6 uur ’s ochtend om voor het warmste moment van de dag terug te gaan.
De kinderen die onder de rots wonen hebben ons de hele dag geassisteerd en geobserveerd. Een jongen wist precies hoe het allemaal werkte en wilde eigenlijk zelf ook een keertje klimmen, maar dat vond de opper-japanner niet goed, beetje flauw. Het waren echt super schattige kindertjes, waar we al ons eten en drinken mee hebben gedeeld. Op zo’n moment vind ik het echt heel rot dat ik niet beter Khmer spreek, zij spreken geen woord Engels.
Het was echt heel fijn om weer eens te klimmen, wel een beetje te weinig want we waren met z’n 6-en en hadden maar 1 touw. En het is daar alleen maar mogelijk om na te klimmen, omdat er haken uitgesloopt zijn.Ik mis het wel om regelmatig te klimmen. Ik hoop binnenkort weer eens te aan, voordat het te warm is. In april schijnt het hier niet meer uit te houden zijn.
