filmen in battambang

Sorry dat ik zo lang niets meer van me heb laten horen. Er is in de loop van de tijd heel veel gebeurd. Ik ben lang van huis (phnom penh) geweesd en heb van alles mee gemaakt. Ik zal het doseren...

De afgelopen twee maanden ben ik bezig geweest met het opleiden van cambodjaanse vrijwilligers/studenten hoe een documantaire te maken. Na een afval race en nieuwe aanwinsten heb ik nu 3 gemotiveerde jongens over. Het uitgangspunt is om twee verschillende docu's te maken. Een voor de cambodjaanse jongeren en een voor de donoren.
Na maanden energie te hebben gestoken in het opleiden van cambodjanen en klagen over budget wat er niet was, heb ik nu het gevoel dat mijn projecten nu echt van de grond komen. We zijn nu de workshop reeks aan het filmen en ik probeer portretten van studenten te maken om te zien of ze veranderen gedurende de workshops. De workshop reeks bestaat uit: stap 1, Build good self. Stap 2, Culture of peace en stap 3, Leadership. Uit eindelijk is het de bedoeling dat de studenten eigen jeugd groepen op gaan richten om workshops te geven in hun eigen community over sociale kwesties, zoals HIV/AIDS, peace building, leadership/democratisering...

Ik heb twee weken in battambang gefilmd. Dat is de tweede stad van cambodja, maar echt super klein en niet echt veel te doen. Het is wel veel groener en gelukkig niet zo veel smok als in Phnom Penh. De worshop werd gegeven in een pagoda (boeddhistishe tempel). De participanten waren voornamelijk highschool studenten, maar sommigen waren bijna net zo oud als ik. Ze doen echt eindeloos over hun middelbare school, velen werken tussendoor een paar jaar omdat ze geen geld hebben om naar school te gaan. Enkelen hadden het al opgegeven om het af te maken, maar hebben dankzij de workshop en discussies met anderen besloten er weer aan te beginnen.

Halverwege de workshop zijn we op field trip geweest naar een dorpje dat 2,5 uur rijden was over een zandweggetje. Een dorpje ergens in the middle of nowhere dat pas twee jaar bestaat, voor die tijd heeft de Khmer Rouge daar gezeten. Het is echt een gek idee dat er nog steeds Khmer Rouge soldaten zijn en dat ze tot 1990 nog actief gevochten hebben in de omgeving van Battambang. De studenten hebben in groepen de bewoners van de dorpen geinterviewd over hun sociale situatie. Het grootste probleem wat ze in het dorp hadden was de water voorziening. Ze hadden geen pompen en ook geen schoon drink water en al helemaal geen irrigatiesysteem voor de akkers. Een ander probleem was de educatie, er is daar geen school in de buurt, alleen een basisschool een heel eind verderop.

De studenten vonden het nog al schokkend en wilden zich graag op de een of andere manier zich voor de mensen in gaan zetten. Ze waren zich ook meer bewust van hun eigen situatie, dat ze het zo slecht nog niet hadden.

Aan het einde van de dag hebben de studenten doormiddel van een roleplay een terug koppeling gemaakt naar de bewoners van het dorp en hebben we op z’n Cambodjaans gedanst. Alle gettoblasters werden te voorschijn getoverd (op batterijen, want stroom hebben ze daar niet). Khmer dans is echt super stijfjes een beetje met je handen zwaaien en draaien. Ze kunnen wel hun handen helemaal naar achteren buigen. Ik als enig witje moest maar eens even laten zien hoe de “new style dancing” er uit ziet. Maar op Cambodjaanse jodelmuziek is dat erg lastig.

Ik heb twee weken in een hotel met mijn collega’s gezeten en twee keer per dag rijst met afvalvlees soepjes gegeten. Soms vraag ik me af wat ze met het goede vlees doen... Zouden ze hoofden, poten en ingewonden echt lekkerder vinden? Een avond heb ik met mijn collega’s en vollunteers op zijn cambdjaans gekaraoked. Je huurt dan een hokje af met rood licht, waar in een halve cirkel banken staan met een sallon tafel in het midden. Twee vrouwen blijven er de hele tijd bij zitten. Een wisselde elke keer de karaoke cd’s, de ander zat aan de overkant van de tafel elke keer als je een slok bier nam je glas bij te vullen. Helaas hadden ze daar geen engels taalige liedjes, ik heb de hele avond naar het vreselijk valse gezang van mijn collega’s moeten luisteren... was blij toen we weer weg gingen...

Een andere avond zijn we bij een pagoda traditionele-spelen gaan spelen. Vanaf een paar weken voor Khmer nieuw jaar zie je overal op straat mensen in groepjes spelletjes doen. Ik vroeg me al een paar keer af waarom er in eens zo veel activiteit op straat was, normaal gesproken is de straat om 21.00 uur leeg... Er zijn een aantal spelletjes dat een jongen en een meisje hand in hand moeten rennen of achter elkaar aan moeten rennen. Het schijnt een excuus te zijn voor jongens en meisjes om elkaar een keer in het openbaar aan te raken. Want dat kan hier namelijk echt niet. Je zal hier niemand hand in hand zien lopen.

De laatste avond in Battambang en de laatste avond voor het nieuwe jaar ben ik met lokje (een Collega uit battambang die altijd met zijn lokje haar zwaait en die Sarah en ik die bijnaam hebben gegeven, wisten zijn echte naam eerst niet) naar een circus voorstelling geweest. Dankzij deze groep zit ik nu in Cambodja... Ik heb deze groep, wat een franse NGO is, twee jaar geleden samen met Anne in frankrijk gezien toen we daar op vakantie waren. Ze lieten toen heel veel van de cultuur zien, en dat heeft mijn interesse in cambodja getrokken. Ik heb ze zelfs genoemd in mijn sollicitatie brief... Het was echt super leuk om ze weer te zien, ze hadden een hele mooie voorstelling met veel acrobatiek.

Dat was het even voor nu. Volgende keer weer meer over de avonturen in Cambodja en Thailand...