De verjaardag van 80 wezen

In het weeshuis waar Anna, mijn Nieuw-Zeelandse huisgenote, werkt hebben we de verjaardagen van 80 wezen gevierd. De kinderen die in dit weeshuis wonen zijn allemaal HIV/AIDS geïnfecteerd en zijn vaak door deze ziekte beide ouders verloren. Het weeshuis is gevestigd bij het militairhospitaal in een heel ongezellig gebouw. De kinderen slapen in zalen soms met z'n drieën in een bedje.

Om het een beetje op te fleuren zijn ze pas geleden begonnen met de muren te beschilderen om van dit weeshuis een plek te maken om te leven en niet om dood te gaan. Anna werkt hier als verpleegkundige en vertelde dat de kinderen goede medicatie krijgen en ondanks dat ze ziek zijn heel oud kunnen worden. Dit is een geruststellende gedachte. Het was ook zeker geen moment om om de kinderen te treuren, maar om met ze feest te vieren. De oudste kinderen hebben de afgelopen maanden traditioneel cambodjaans leren dansen en dankzij een donatie bijpassende kostuums er bij gekregen. Dit verjaardags feest hebben ze voor het eerst geperformd voor publiek. Het zag er geweldig uit! En de kinderen vonden het erg leuk om te doen.

Na de performance was het tijd voor een mega taart met kaarsjes en mocht iedereen een wens doen. Daarna werd er gedanst tot de kinderen omvielen van de slaap en naar bed werden gedragen...

Leven op de vuilnisbelt

Fotoreportage over het leven op de vuilnisbelt...

De Rode Jurk

Ik, in Phnom Penh in " De Rode Jurk"


Cambodja is de ideale plaats om kleding op maat te laten maken. Voor een prikkie maken ze precies wat je hebben wil. Met die gedachte heb ik mijn zusje haar droom jurk laten tekenen en ben ik met een zijde stofje naar een tailer gegaan. Maar een jurk maken voor iemand anders is toch moeilijker dan gedacht. Na veel te vaak terug komen, keer op keer me zwetend achter een vastgehouden lapje stof in een te kleine jurk te heisen en elke keer weer dingen te laten veranderen, was de droom jurk net op tijd in Nederland. Om te schitteren op de rodeloper en te blinken in de limo.....

Marianne, in Veenendaal in " De Rode Jurk"

Uit news

Het regen seizoen is begonnen. In Nederland vind ik het vreselijk maar hier ben ik erg blij met een bui. En als het regent, regent het ook echt hard. Onverharde straten in de stad komen dan helemaal onder water te staan, sommige provicies worden onbereikbaar en het dorre land wordt fel groen van de rijstvelden.

Vorig weekend heb ik de rijstvelden van kampong chnang morgen bewonderen. De zus van de IT-er van Youth for peace ging trouwen en hij vroeg mij of ik wilde komen filmen. Ik wilde nog graag een keer een Cambodjaans huwelijk mee maken dus dit was mijn kans. Omdat de ceremonie zondag ochtend heel vroeg begon zijn we er zaterdag heen gegaan. De familie woont in een boeren dorpje waar bijna niemand electriciteit heeft of gas, dus koken ze op houtvuur en als het donker wordt gaat iedereen slapen. We sliepen met z'n drieeen op een twee persoons bed, zonder matras, maar met een rieten matje. Velen hadden nog nooit eerder een witje gezien en vonden ons vreselijk interessant. Overal waar ik keek keken velen ogen terug. Ze waren de hele tijd er mee bezig of wij ons wel vermaakten. Ze vroegen telkens of we een bad wilden nemen. Uiteindelijk hebben we dat maar gedaan, samen met het nichtje van de it-er die aangewezen was als onze begeleider, omdat zij als een van de weinigen engels spreekt. Dat badderen gebeurd buiten, met een doek, sharon, om je heen gewikkeld gooi je water over je heen. Ik voelde me niet echt op mijn gemak omdat er geen afgeschermde ruimte was en iedereen ons maar al te interessant vond.

Zondag ochtend begon de bruiloft met de fruitceremonie. 's Middags haren knippen en een monniken ceremonie. De hele dag wordt er door een leger aan vrouwen gekookt voor alle gasten en word er vreselijke eentonige muziek gedraaid. Veel gasten komen alleen om te eten en zich vol met bier te gieten. Er wordt van de gasten verwacht dat ze een geld bedrag cadeau geven wat precies bij wordt gehouden wie wat geeft. Het wordt zelfs omgeroepen. Als je dan naar de bruiloft van een van je gasten gaat geef je weer precies het zelfde bedrag terug. Aan het einde van de dag is er een geld overgraag ceremonie. Zo'n huwelijk draait erg om geld. Of er ook echt liefde in het spel was betwijfel ik. Wij denken dat de vrouw gewoon heel goedkoop was, omdat ze oud en lelijk is. Als man hier moet je namelijk een vrouw kopen. De kosten hiervan hangt af van de status van de familie en de leeftijd en schoonheid van de vrouw.

's Avonds was er een groot feest waar er traditioneel werd gedanst. Mijn Khmer dans vaardigheden zijn met sprongen vooruit gegaan... stapje naar voren, stapje vaar achteren en een beetje me je handen draaien. Op een gegeven moment werd ik door de it-er gewaarschuwd dat ik niet met iemand mocht dansen die ik niet kende, want het waren namelijk allemaal gangsters... Maandag ochtend om 3 uur ging de ceremonie verder, maar dat gedeelde heb ik overgeslagen want om 6 uur zou de bus vertrekken terug naar phnom penh om die zelfde dag weer aan het werk te gaan. (foto's van de bruiloft volgen nog)

Helaas kon ik dit jaar niet bij de musical van mijn zusje haar middelbare school zijn. Gelukkig hadden ze op een van de internationale middelbare scholen hier in Phnom penh een musical over de engelse elite. Het was erg goed gespeeld en een goed gekozen stuk voor deze elite school, met een enorm zwembad, jacuzzi en alle luxe die je je maar kan wensen op een school. Het geeft wel heel duidelijk de scheiding aan tussen de expats en de cambodjanen.

Waar dit verschil ook heel erg goed is te merken is in het uitgaans leven. De barren hier waar cambodjanen komen zijn voornamelijk beargirl barren (prostituees) en de rest zijn "expat" barren. Er zijn wel een paar gewone uitgaans plekken, maar het is hier voor de jeugd niet zo normaal om uit te gaan, mijn collega's gaan nooit uit. Tijdens de kroegen tocht met Sarah en Rianne werd dit weer eens duidelijk. We moesten echt moeite doen om niet tussen de beargirls terecht te komen of tussen de vieze oude westerse mannetjes die hier alleen maar komen voor de goedkope sex (1 uur voor 2 dollar). Na een tijdje zoeken hebben we toch leuke nieuwe barren ontdekt en genoten van het "druisende" uitgaans leven in Phnom Penh.

Vorige week vrijdag ben ik met Katja Schuurman en de rest van de crew van Return to sender, van Link en BNN, de hort op geweest. Zij waren hier om een aflevering op te nemen over het werk van een NGO die tassen maakt. Deze tassen gaan ze bij de HEMA verkopen. Ik was mee met de laatste draai dag om een beetje te assisteren en om met mijn fantastische khmer (ahum) de driver te instrueren. We hebben stiekem gefilmd op Choung Ek (de killing fields) en we zijn met twee jongens mee geweest die soja melk verkochten. Zij hebben zelf een bussinesje hierin opgezet en een tuktuk verbouwd waaruit ze de pakjes verkopen. s'Avonds zijn we naar de beruchte "Heart of darkness" geweest, in veel travel boeken wordt voor deze tent gewaarschuwd omdat er vaak berovingen, vecht en schiet partijen schijnen te zijn. Gelukkig niet toen wij er waren waar en we lekker hebben gedanst. Ik ben heel benieuwd naar alle producten die ze gelinkt aan dit programma gaan verkopen bij de hema, volgens mij zijn het echt super leuke producten.