Leuke en minder leuke avonturen

Ik begin langzaam Khmer te worden, na meer dan een half jaar inburgeren ben ik nu toch bijna khmer. Ik kan me redelijk verstaanbaar maken, kan al redelijk op de grond spugen, tissues op de grond gooien in een restaurant en smakken gaat ook al aardig. Trouw foto's al gemaakt, alleen nog een cambodjaanse vent uitzoeken.

Het is nu echt dagen aftellen. Ik heb mijn afscheidsfeestje een maand geleden al gehad. Op een boot op de toinlesap barbequeen,karaoke gezongen en khmer dansjes doen. Dit was eigenlijk het afscheidsfeestje van Chirstina, een amerikaanse vrouw die 1,5 jaar met YFP heeft samen gewerkt, maar ze gingen ook vast afscheid nemen van bart en mij. Bart werkte er al twee weken en zou twee weken later weer weg gaan. Natuurlijk moest iedereen worden bedankt door iedereen door de microfoon. Waarschijnlijk heb ik over een week ofzo weer een afscheids feestje, ze blijven maar afscheid nemen...

Over 9 werkdagen ben ik klaar met werken bij Youth for peace. Met behulp van Bart 3 heb ik een nieuwe site voor Youth for peace gemaakt, hij is bijna klaar maar nu al te zien op: http://www.yfpcambodia.org/ en als je dan op YFPorganisational klikt en dan op staff dan kom je bij mijn favorite pagina. Als je wat langer met je muis op de gezichten daat staan gebeurt er iets.......

De meeste werkzaamheden zitten er op, alleen het monteren van de film gaat niet snel genoeg. Helaas kan ik door taal problemen niet zelf monteren en moet ik dit aan mijn volunteers over laten. Het is een hele goede leerweg voor ze, het gaat alleen niet heel snel. Ik hoop dat ik ze genoeg geleerd heb het afgelopen half jaar om het zonder mij af te maken.

De afgelopen tijd heb ik een hoop leuke dingen gedaan maar er zijn ook minder leuke dingen gebeurd. Na een half jaar me geen moment onveilig te hebben gevoeld heeft dat gevoel een behoorlijke deuk opgelopen. Op een vrijdag avond na het maandelijkse expat feestje reden Rianne en ik naar huis. Toen we bijna thuis waren reed er een motor op mij in, waardoor ik uitweek en tegen Rianne op botste. Zij viel op de grond. De motor stopte voor ons, de jongen die achterop zat rende naar mij toe en begon aan mijn tas te trekken die ik schuin over mijn borst had. Ik heb het op het gillen gezet om aandacht te trekken, maar niemand reageerde. Op een gegeven moment brak de band van mijn tas en viel de jongen achterover. Zonder zijn schoenen, die hij in zijn val verloren had, sprong hij achter op de motor en reed weg. Rianne en mij verstagen achter latend. Mijn collega's zeiden dat ik van geluk mag spreken dat ze geen wapens bij zich hadden en dat er alleen spullen weg zijn. We zijn alleen erg geschrokken en gaan niet meer na 7 uur op de fiets ergens heen. Cambodjanen gaan na 9 uur de straat niet meer op, maar dit vind ik mijn vrijheid wel heel erg beperken.

Nog meer narigheid... Mijn beide huisgenootjes hebben denguee gehad. Hevige koorts en pijn in gewrichten. Ook wel knokkelkoorts genoemd. Er heerst op het moment een epidemie in Cambodja en er zijn hier aan al meer mensen, overleden in afgelopen half jaar dan in heel vorig jaar. Het is voornamelijk gevaarlijk voor kinderen. Het kinderziekenhuis hier in de stad ligt over vol met zieke kinderen en mensen liggen al vanaf 3 uur 's nachts voor de deur om naar binnen te mogen. De deuren gaan om 7 uur open en wie het eerst komt wordt het eerst geholpen.

Om me te beschermen ben ik nu veel deet aan het smeren, en ik hoop tot het einde van mijn periode hier dengue vrij door te brengen.

Zo dat was alle narigheid en de rest is leuk!! Vorig weekend ben zijn we met z'n tienen,5 hollies,4 Canadezen en een Française naar Stungtreng en Kratie geweest. Eerst negen uur in de bus naar Stung Treng dit stadje ligt vlakbij de grens van laos. Vanaf daar zijn we de volgende dag met twee speedboaten over de mekong naar de grens gevaren. Waar een paar honderd meter lange waterval is. De boten konden er niet helemaal heen varen, dus moesten we het laatste stuk lopen. In de hitte door de bush bush, na zeven afvallers kwamen we met z'n drieeen bij de waterval aan. Nog nooit zo'n lange waterval gezien.


Op de terugweg hebben we de irrawaddy dolfijnen gespot. Later zijn we met een minivan naar kratie gereden en waren ze van heel dichtbij te zien. Het was echt super mooi om ze heel dicht bij ons bootje te zien zwemmen. De irrawaddy dolfijn heeft een stompe snuit en komt alleen voor in zuid-oost azie. Helaas worden ze met uitsterven bedreigd door de bouw van dammen en de vervuiling van de mekong.


Meer over alle (leuke) dingen die ik mee maak in mijn volgende stukje. Een hele fijne vakantie allemaal!