huisdier

Ons huisdiertje

We hebben hier behoorlijk wat huisdieren. Met sommige zijn we blij, zoals deze hier boven. Die voor ons kleine vliegjes opruimt. Anderen kunnen we wel schieten.... en dat doen we dan ook, met insecten gif. En zelfs dan komen we er niet vanaf. Zelfs in mijn badkamer woont en mieren kolonie. Gelukkig heb ik nog geen kakkerlak ontdekt in ons huis, maar waarschijnlijk als het straks warmer en vochtiger wordt zullen die ook wel te voorschijn komen.

kampot

Afgelopen weekend zijn we met z'n vijfen, Sarah, Bart x2, Rianne en ik, naar Kampot geweest. Kampot ligt ten zuiden van Phnim Penh vlak bij je kust. Het was nog behoorlijk ver rijden voor een weekend tripje, namelijk 5 uur met de bus. We kwamen langs idyllische meertje en ik verdenk de heuveltjes er achter ervan dat ze beklimbaar zijn…. Ik hoop hier binnenkort een keer te kunnen klimmen met de lokale klimclub.


In Kampot zijn we de eerste dag naar twee grotten geweest, we werden rondgeleid voor een hele groep kinderen. Waaronder deze enorm stoere jongen...

1e werkweek achter de rug

Mijn eerste werk week is bijna een feit. Fietsen gaat steeds beter, het verkeer is echt een grote chaos en je moet echt je plek opeisen. Je kunt hier zelf soms met je fiets in de file staan. Elke morgen fiets ik met Sarah naar ons kantoor die best ver uit het centrum ligt op op de hoek van straat 192 met 261. De straten hier hebben geen namen maar nummers die niet chronologisch zijn, dus lastig te onthouden. We fietsen ongeveer een half uur van huis tot kantoor. Wat nu nog wel te doen is, nu is het maar 30 graden, maar in april kan dit op gaan lopen tot 40... Daarom heeft bijna iedereen hier een brommer.

Het eten is hier niet zo heel erg afwisselend. Iedereen eet drie keer per dag warm eten, d.w.z. rijst of nudels met kip/varkensvlees of runsvlees. Sarah en ik proberen elke keer tussen de middag een andere toko, maar we hebben nog niet echt een favoriet. Je hebt hier wel supermarkten waar je alles kunt kopen, maar die zijn gruwelijk duur en alleen maar voor expats en rijke cambodjanen.

Ik kan niet zo goed wennen aan mijn werk hokje. Het is klein, donker en we hebben geen ramen naar buiten. Voor ramen die we hebben zijn schilderijen gehangen, mat de achterkant onze kant op. Ik heb deze week op subtiele en minder subtiele manieren gevraagd of die schilderijen verplaatst konden worden, maar nog zonder resultaat. De communicatie hier is vaak niet zo duidelijk. Ik had bijvoorbeeld een voorstel gemaakt voor een nieuwe website, mr Khet, de directeur vond het "interessant". Dat zegt natuurlijk helemaal niks. Maar goed het is dus even afwachten...

Ja Cambodjanen hebben een paar rare gewoonten, ze zeggen bijvoorbeeld nooit dag als ze weg gaan, schillen de verkeerde kant op (van zich af), dragen lange handschoenen op de brommer en beginnen bij hun pink als ze tellen.

Dit weekend gaan we met ons Holland clubje (Bart, Rianne (mijn huisgenoten) , Sarah en Bart) naar de kust naar Kampot. Om even de uitlaatgassen en de drukte te ontvluchten. En maandag begin ik met Khmer lessen...

Nog een mooie foto van ons huisje.

1e echte werkdag

Zo daar zit ik dan, aan mijn bureautje in een kamertje van 2,5 bij 3 met 3 anderen, zonder ramen waar je door heen kunt kijken. Mijn eerste echte werkdag. Afgelopen week hebben we de hele week review en planning workshop gehad. Eerst een paar dagen hebben we in het kantoor in Phnom Penh geanalyseerd wat er allemaal wel en niet goed gaat binnen Youth For Peace. Woensdag zijn we met zijn allen in een gare bus naar de kust gegaan om de workshop daar voort te zetten en tot nieuwe plannen en inzichten te komen. In de bus was een TV-tje en een microfoon ze vinden het echt geweldig om door een microfoon te praten. De hele reis, 4 uur lang werd dat ook gedaan, grapjes vertellen maar vooral karaoke zingen. Allemaal zoetsappige liedjes over liefdes problemen. Natuurlijk wilde ze dat Sarah en ik ook een liedje zouden zingen in het Nederlands. Bij gebrek aan inspiratie hebben we toen “zie ginds komt de stoomboot” gezongen. We kregen een groot applaus, wat overigens niet wil zeggen dat ze het mooi vonden, want ze klappen hier namelijk echt voor alles.
Aan de kust zaten we met z’n allen in een hotel en overdag zaten we in een Kitschige conferentie zaal. ’s Avonds gingen we met z’n allen naar het strand om daar te dineren.

Het is jammer dat ze vaak onderscheidt maken in dat wij (Sarah en ik) westers zijn en zij Cambodjanen. Bijvoorbeeld met eten, gingen ze er van uit dat wij in de restaurantjes tegen over het hotel gingen eten. Dit waren drie toeristen restaurantjes, waar allemaal vieze dikke Duitsers zaten die daar alleen maar kwamen voor jonge Cambodjaanse meisjes.

Het is al weer een dag verder en ik heb nog steeds dit bericht niet op mijn blog gezet…. Ik heb het ook zo druk…

Sinds zondag is ons huisje compleet, we (Sarah

Bart 2x en ik) hebben Rianne in een touktouk opgehaald van het vliegveld. ’s Middags mijn we op de Russische markt inkopen gaan doen om ons huis raad aan te vullen. We hebben een heel lelijk kleedje en een hangmat gekocht, wat heel belangrijk is om een tropisch paradijs gevoel te creëren op het balkon. Sarah en ik hebben op de markt ook een manicure en pedicure kuurtje onder gaan… zodat we ons niet meer hoeven te schamen voor onze lompe poten. Iedereen loopt hier binnen altijd op blote voeten en ze hebben allemaal van die keurige voetjes en gelakte nageltjes.

Ik hoop dat ik wat foto’s op mijn log kan zetten, dan kunnen jullie mijn huisje zien.

fietsen

Fietsen. We worden door iedereen aan gegaapt, fietsen is namelijk voor de armeren. Als je een beetje geld hebt koop je een brommer en als je nog een beetje meer geld hebt een patserbak. Het verkeer is een grote chaos. Het lijkt echt niet te doen om je daar door heen te manoeuvreren. Maar wij als getalenteerde Nederlanders zijn daar voor geboren.

Fietsen is geweldig!!

Aangekomen in Phnom Penh

Ik ben in Cambodja! Alweer voor de derde dag. Bij aankomst in Phom Penh stonden mijn nieuwe collega's me al op te wachten. Hele vriendelijke, bescheiden, een beetje verlegen mensen. Helaas was er 1 tas van ons niet met ons mee gevlogen, maar die hebben we gelukkig weer terug. 'S middags ben ik al even, achter op een brommer door het chaotische verkeer, naar het kantoor van Youth For Peace geweest om kennis te maken met de directeur, long keth. Door dat ik een nacht had overgeslagen, was ik zo moe dat ik daar op het kantoor in slaap ben gevallen. Lekkere eerste indruk...

In tussen heb ik mijn eerste werkdag er al weer opzitten... jaja op zondag. Deze hele week hebben we Reviewing and planning workshop. Woensdag gaan we naar de kust, zodat we af en toe in de zee kunnen zwemmen. Daardoor kunnen we namelijk beter reviewen en plannen ;).

Ik begin me hier al langzaam te settelen. Ik heb al een fiets, een cambodjaans telefoon nummer en morgen een huis! Waar ik samen met Bart en Rianne ga wonen (collega's die ook via ICCO zijn uitgezonden, maar voor andere lokale NGO's gaan werken). Het is echt een super huis, met een houten vloer, drie badkamers en twee balkons. Ik heb heel veel zin om hier een fijn plekje te hebben om te wonen. Bart en ik zitten nu in een heel suf hotel.

Zo morgen weer om 6 uur op... , dus ik ga zo maar eens slapen.

xxx