Vietnam

De afgelopen drie weken ben ik van zuid naar noord vietnam gereisd. Heel anders dan Cambodja. Ik was blij weer wat bergen te zien, een andere cultuur te ontdekken en lekkere wontons en springrolls te eten. Ik vind het alleen jammer dat het toerisme helemaal door is geslagen. Overal wordt je verschrikkelijk afgezet en veel plekken kun je niet zonder tour bezoeken. En als je dat wel probeert, zetten ze je nog veel harder af.
Ondanks dit heb ik een fijne vakantie gehad, en van de vele verschillende landschappen en indrukken genoten. Maar het is ook lekker om vanavond weer opweg te gaan richting Phnom Penh. Toch een beetje een thuis kom idee. Tot de 31e zal ik nog helpen met het afronden van de film, de laatste zaakjes even afronden, souveniers kopen en natuurlijk afscheid nemen van iedereen.

1 september kom ik weer aan in Nederland.

Tot in Nederland!!

Het einde.... en het begin

Mijn werkplek, een ijskoffie en ik

Zoals je ziet ben ik verhuisd naar een betere plek dan in het begin...

Vandaag is mijn laatste werkdag. Na 7 maanden met heel veel plezier bij Youth for Peace gewerkt te hebben komt hier vandaag een einde aan. Ik ben nog even de aller laatste zaken aan het afronden en vanmiddag heb ik een surprise farewell party (wat ik natuurlijk nog niet weet).
Het is echt een heel gek idee dat mijn tijd nu alweer voorbij is. Ik heb een hele mooie tijd hier gehad en ik ga het ook zeker missen ! Mijn collega's, Sarah, vrienden hier in Phnom Penh en sinasappeltje. Elke morgen bij Sarah achterop de vespa naar het werk, de vele ijskoffies van het salmonella restaurantje, mijn vele zusjes die me de hele dag in mijn zij prikken, mijn volunteers die mij elke dag met" doei doei, tot morgen" gedag groeten, het chaotische verkeer, de khmer lessen, de vele rijst en nog veel meer...

Sarah en ik aan de ijskoffie

Zondag vertrek ik naar Vietnam en zal ik Rianne en Nienke(vriendin van Rianne) treffen in Hochiminh. Ik heb veel zin in een vakantie en ik ben erg nieuwschierig naar vietnam.

Leuke en minder leuke avonturen

Ik begin langzaam Khmer te worden, na meer dan een half jaar inburgeren ben ik nu toch bijna khmer. Ik kan me redelijk verstaanbaar maken, kan al redelijk op de grond spugen, tissues op de grond gooien in een restaurant en smakken gaat ook al aardig. Trouw foto's al gemaakt, alleen nog een cambodjaanse vent uitzoeken.

Het is nu echt dagen aftellen. Ik heb mijn afscheidsfeestje een maand geleden al gehad. Op een boot op de toinlesap barbequeen,karaoke gezongen en khmer dansjes doen. Dit was eigenlijk het afscheidsfeestje van Chirstina, een amerikaanse vrouw die 1,5 jaar met YFP heeft samen gewerkt, maar ze gingen ook vast afscheid nemen van bart en mij. Bart werkte er al twee weken en zou twee weken later weer weg gaan. Natuurlijk moest iedereen worden bedankt door iedereen door de microfoon. Waarschijnlijk heb ik over een week ofzo weer een afscheids feestje, ze blijven maar afscheid nemen...

Over 9 werkdagen ben ik klaar met werken bij Youth for peace. Met behulp van Bart 3 heb ik een nieuwe site voor Youth for peace gemaakt, hij is bijna klaar maar nu al te zien op: http://www.yfpcambodia.org/ en als je dan op YFPorganisational klikt en dan op staff dan kom je bij mijn favorite pagina. Als je wat langer met je muis op de gezichten daat staan gebeurt er iets.......

De meeste werkzaamheden zitten er op, alleen het monteren van de film gaat niet snel genoeg. Helaas kan ik door taal problemen niet zelf monteren en moet ik dit aan mijn volunteers over laten. Het is een hele goede leerweg voor ze, het gaat alleen niet heel snel. Ik hoop dat ik ze genoeg geleerd heb het afgelopen half jaar om het zonder mij af te maken.

De afgelopen tijd heb ik een hoop leuke dingen gedaan maar er zijn ook minder leuke dingen gebeurd. Na een half jaar me geen moment onveilig te hebben gevoeld heeft dat gevoel een behoorlijke deuk opgelopen. Op een vrijdag avond na het maandelijkse expat feestje reden Rianne en ik naar huis. Toen we bijna thuis waren reed er een motor op mij in, waardoor ik uitweek en tegen Rianne op botste. Zij viel op de grond. De motor stopte voor ons, de jongen die achterop zat rende naar mij toe en begon aan mijn tas te trekken die ik schuin over mijn borst had. Ik heb het op het gillen gezet om aandacht te trekken, maar niemand reageerde. Op een gegeven moment brak de band van mijn tas en viel de jongen achterover. Zonder zijn schoenen, die hij in zijn val verloren had, sprong hij achter op de motor en reed weg. Rianne en mij verstagen achter latend. Mijn collega's zeiden dat ik van geluk mag spreken dat ze geen wapens bij zich hadden en dat er alleen spullen weg zijn. We zijn alleen erg geschrokken en gaan niet meer na 7 uur op de fiets ergens heen. Cambodjanen gaan na 9 uur de straat niet meer op, maar dit vind ik mijn vrijheid wel heel erg beperken.

Nog meer narigheid... Mijn beide huisgenootjes hebben denguee gehad. Hevige koorts en pijn in gewrichten. Ook wel knokkelkoorts genoemd. Er heerst op het moment een epidemie in Cambodja en er zijn hier aan al meer mensen, overleden in afgelopen half jaar dan in heel vorig jaar. Het is voornamelijk gevaarlijk voor kinderen. Het kinderziekenhuis hier in de stad ligt over vol met zieke kinderen en mensen liggen al vanaf 3 uur 's nachts voor de deur om naar binnen te mogen. De deuren gaan om 7 uur open en wie het eerst komt wordt het eerst geholpen.

Om me te beschermen ben ik nu veel deet aan het smeren, en ik hoop tot het einde van mijn periode hier dengue vrij door te brengen.

Zo dat was alle narigheid en de rest is leuk!! Vorig weekend ben zijn we met z'n tienen,5 hollies,4 Canadezen en een Française naar Stungtreng en Kratie geweest. Eerst negen uur in de bus naar Stung Treng dit stadje ligt vlakbij de grens van laos. Vanaf daar zijn we de volgende dag met twee speedboaten over de mekong naar de grens gevaren. Waar een paar honderd meter lange waterval is. De boten konden er niet helemaal heen varen, dus moesten we het laatste stuk lopen. In de hitte door de bush bush, na zeven afvallers kwamen we met z'n drieeen bij de waterval aan. Nog nooit zo'n lange waterval gezien.


Op de terugweg hebben we de irrawaddy dolfijnen gespot. Later zijn we met een minivan naar kratie gereden en waren ze van heel dichtbij te zien. Het was echt super mooi om ze heel dicht bij ons bootje te zien zwemmen. De irrawaddy dolfijn heeft een stompe snuit en komt alleen voor in zuid-oost azie. Helaas worden ze met uitsterven bedreigd door de bouw van dammen en de vervuiling van de mekong.


Meer over alle (leuke) dingen die ik mee maak in mijn volgende stukje. Een hele fijne vakantie allemaal!

Publicatie in de Rijnpost

"Werken aan toekomst"

Evelien tussen Cambodjaanse jongeren.

Genocide

VEENENDAAL - Fotograaf/documentaire maker Evelien Davidson is in januari naar cambodja vertrokken om via de Nederlandse ontwikkelingsorganisatie ICCO aan de slag te gaan bij een lokale NGO: non-gouvermentele organisatie, die onafhankelijk is van de overheid en zich richt op sociaal-maatschappelijke belangen. Ze stuurt een tussentijds verslag van haar vervaringen:

"Het afgelopen halfjaar ben ik veel te weten gekomen over de Cambodjaanse samenleving. In het dagelijkse leven is er nog veel te merken van de schade die de lange oorlog en genocide onder het Khmer Rouge regime heeft aangericht. Cambodja is een land geworden met een verwoeste infrastructuur en een maatschappij met vernielde sociale structuren. Opgeleide mensen, waar onder studenten, docenten, professoren en religieuze leiders zijn vermoord. Dit heeft geleid tot een hiaat in kennis en kunde in een samenleving zonder middenklasse. De oorlog heeft Cambodja achter gelaten met veel armoede, wantrouwen, ontmenselijking, haat, politieke discriminatie en alle vormen van geweld. Youth For peace, de organisatie waar ik voor werk, zet zich in om de infrastructuur van psychische ontwikkeling en vredesopbouw en sociale structuren te herstellen.

Zeer recentelijk zijn Cambodjaanse en internationale rechters begonnen met een internationaal gerechtshof om te trachten tot een veroordeling te komen van de hoofdverantwoordelijken van de genocide in Khmer Rouge periode. In het licht van deze ontwikkelingen is Youth For Peace begonnen met een project om Cambodjaanse jeugd informeren over hun geschiedenis en het tribunaal. Op scholen wordt hier niet over onderwezen en vaak geloven de jongeren de verhalen van hun ouders niet. Ze kunnen het niet geloven dat Cambodjanen andere Cambodjanen zouden kunnen vermoorden. Een van vraagstukken is of er rechtgesproken moet worden voor iets wat 30 jaar geleden gebeurd is. Ik vind het heel interessant hoe de jeugd hier tegen aan kijkt. Zij hebben het niet mee gemaakt, maar het heeft een grote invloed op hun leven.

Met 3 jonge Cambodjaanse vrijwilligers ben ik een film aan het maken over hoe Cambodjaanse jongeren in deze maatschappij staan, wat zij zelf doen om hun situatie te verbeteren en welke rol Youth For Peace hier in speelt. Door middel van een workshop reeks wordt er onderwezen over rechtvaardigheid, leiderschap, solidariteit, wat cultuur in houdt en hoe je er zelf in staat. 70 % van de Cambodjaanse bevolking is jonger dan 30 jaar, zij zijn de toekomst en de nieuwe leiders. Door de capaciteit van de jeugd te versterken werkt Youth For Peace mee aan een betere toekomst.

De verjaardag van 80 wezen

In het weeshuis waar Anna, mijn Nieuw-Zeelandse huisgenote, werkt hebben we de verjaardagen van 80 wezen gevierd. De kinderen die in dit weeshuis wonen zijn allemaal HIV/AIDS geïnfecteerd en zijn vaak door deze ziekte beide ouders verloren. Het weeshuis is gevestigd bij het militairhospitaal in een heel ongezellig gebouw. De kinderen slapen in zalen soms met z'n drieën in een bedje.

Om het een beetje op te fleuren zijn ze pas geleden begonnen met de muren te beschilderen om van dit weeshuis een plek te maken om te leven en niet om dood te gaan. Anna werkt hier als verpleegkundige en vertelde dat de kinderen goede medicatie krijgen en ondanks dat ze ziek zijn heel oud kunnen worden. Dit is een geruststellende gedachte. Het was ook zeker geen moment om om de kinderen te treuren, maar om met ze feest te vieren. De oudste kinderen hebben de afgelopen maanden traditioneel cambodjaans leren dansen en dankzij een donatie bijpassende kostuums er bij gekregen. Dit verjaardags feest hebben ze voor het eerst geperformd voor publiek. Het zag er geweldig uit! En de kinderen vonden het erg leuk om te doen.

Na de performance was het tijd voor een mega taart met kaarsjes en mocht iedereen een wens doen. Daarna werd er gedanst tot de kinderen omvielen van de slaap en naar bed werden gedragen...

Leven op de vuilnisbelt

Fotoreportage over het leven op de vuilnisbelt...

De Rode Jurk

Ik, in Phnom Penh in " De Rode Jurk"


Cambodja is de ideale plaats om kleding op maat te laten maken. Voor een prikkie maken ze precies wat je hebben wil. Met die gedachte heb ik mijn zusje haar droom jurk laten tekenen en ben ik met een zijde stofje naar een tailer gegaan. Maar een jurk maken voor iemand anders is toch moeilijker dan gedacht. Na veel te vaak terug komen, keer op keer me zwetend achter een vastgehouden lapje stof in een te kleine jurk te heisen en elke keer weer dingen te laten veranderen, was de droom jurk net op tijd in Nederland. Om te schitteren op de rodeloper en te blinken in de limo.....

Marianne, in Veenendaal in " De Rode Jurk"