Vietnam

De afgelopen drie weken ben ik van zuid naar noord vietnam gereisd. Heel anders dan Cambodja. Ik was blij weer wat bergen te zien, een andere cultuur te ontdekken en lekkere wontons en springrolls te eten. Ik vind het alleen jammer dat het toerisme helemaal door is geslagen. Overal wordt je verschrikkelijk afgezet en veel plekken kun je niet zonder tour bezoeken. En als je dat wel probeert, zetten ze je nog veel harder af.
Ondanks dit heb ik een fijne vakantie gehad, en van de vele verschillende landschappen en indrukken genoten. Maar het is ook lekker om vanavond weer opweg te gaan richting Phnom Penh. Toch een beetje een thuis kom idee. Tot de 31e zal ik nog helpen met het afronden van de film, de laatste zaakjes even afronden, souveniers kopen en natuurlijk afscheid nemen van iedereen.

1 september kom ik weer aan in Nederland.

Tot in Nederland!!

Het einde.... en het begin

Mijn werkplek, een ijskoffie en ik

Zoals je ziet ben ik verhuisd naar een betere plek dan in het begin...

Vandaag is mijn laatste werkdag. Na 7 maanden met heel veel plezier bij Youth for Peace gewerkt te hebben komt hier vandaag een einde aan. Ik ben nog even de aller laatste zaken aan het afronden en vanmiddag heb ik een surprise farewell party (wat ik natuurlijk nog niet weet).
Het is echt een heel gek idee dat mijn tijd nu alweer voorbij is. Ik heb een hele mooie tijd hier gehad en ik ga het ook zeker missen ! Mijn collega's, Sarah, vrienden hier in Phnom Penh en sinasappeltje. Elke morgen bij Sarah achterop de vespa naar het werk, de vele ijskoffies van het salmonella restaurantje, mijn vele zusjes die me de hele dag in mijn zij prikken, mijn volunteers die mij elke dag met" doei doei, tot morgen" gedag groeten, het chaotische verkeer, de khmer lessen, de vele rijst en nog veel meer...

Sarah en ik aan de ijskoffie

Zondag vertrek ik naar Vietnam en zal ik Rianne en Nienke(vriendin van Rianne) treffen in Hochiminh. Ik heb veel zin in een vakantie en ik ben erg nieuwschierig naar vietnam.

Leuke en minder leuke avonturen

Ik begin langzaam Khmer te worden, na meer dan een half jaar inburgeren ben ik nu toch bijna khmer. Ik kan me redelijk verstaanbaar maken, kan al redelijk op de grond spugen, tissues op de grond gooien in een restaurant en smakken gaat ook al aardig. Trouw foto's al gemaakt, alleen nog een cambodjaanse vent uitzoeken.

Het is nu echt dagen aftellen. Ik heb mijn afscheidsfeestje een maand geleden al gehad. Op een boot op de toinlesap barbequeen,karaoke gezongen en khmer dansjes doen. Dit was eigenlijk het afscheidsfeestje van Chirstina, een amerikaanse vrouw die 1,5 jaar met YFP heeft samen gewerkt, maar ze gingen ook vast afscheid nemen van bart en mij. Bart werkte er al twee weken en zou twee weken later weer weg gaan. Natuurlijk moest iedereen worden bedankt door iedereen door de microfoon. Waarschijnlijk heb ik over een week ofzo weer een afscheids feestje, ze blijven maar afscheid nemen...

Over 9 werkdagen ben ik klaar met werken bij Youth for peace. Met behulp van Bart 3 heb ik een nieuwe site voor Youth for peace gemaakt, hij is bijna klaar maar nu al te zien op: http://www.yfpcambodia.org/ en als je dan op YFPorganisational klikt en dan op staff dan kom je bij mijn favorite pagina. Als je wat langer met je muis op de gezichten daat staan gebeurt er iets.......

De meeste werkzaamheden zitten er op, alleen het monteren van de film gaat niet snel genoeg. Helaas kan ik door taal problemen niet zelf monteren en moet ik dit aan mijn volunteers over laten. Het is een hele goede leerweg voor ze, het gaat alleen niet heel snel. Ik hoop dat ik ze genoeg geleerd heb het afgelopen half jaar om het zonder mij af te maken.

De afgelopen tijd heb ik een hoop leuke dingen gedaan maar er zijn ook minder leuke dingen gebeurd. Na een half jaar me geen moment onveilig te hebben gevoeld heeft dat gevoel een behoorlijke deuk opgelopen. Op een vrijdag avond na het maandelijkse expat feestje reden Rianne en ik naar huis. Toen we bijna thuis waren reed er een motor op mij in, waardoor ik uitweek en tegen Rianne op botste. Zij viel op de grond. De motor stopte voor ons, de jongen die achterop zat rende naar mij toe en begon aan mijn tas te trekken die ik schuin over mijn borst had. Ik heb het op het gillen gezet om aandacht te trekken, maar niemand reageerde. Op een gegeven moment brak de band van mijn tas en viel de jongen achterover. Zonder zijn schoenen, die hij in zijn val verloren had, sprong hij achter op de motor en reed weg. Rianne en mij verstagen achter latend. Mijn collega's zeiden dat ik van geluk mag spreken dat ze geen wapens bij zich hadden en dat er alleen spullen weg zijn. We zijn alleen erg geschrokken en gaan niet meer na 7 uur op de fiets ergens heen. Cambodjanen gaan na 9 uur de straat niet meer op, maar dit vind ik mijn vrijheid wel heel erg beperken.

Nog meer narigheid... Mijn beide huisgenootjes hebben denguee gehad. Hevige koorts en pijn in gewrichten. Ook wel knokkelkoorts genoemd. Er heerst op het moment een epidemie in Cambodja en er zijn hier aan al meer mensen, overleden in afgelopen half jaar dan in heel vorig jaar. Het is voornamelijk gevaarlijk voor kinderen. Het kinderziekenhuis hier in de stad ligt over vol met zieke kinderen en mensen liggen al vanaf 3 uur 's nachts voor de deur om naar binnen te mogen. De deuren gaan om 7 uur open en wie het eerst komt wordt het eerst geholpen.

Om me te beschermen ben ik nu veel deet aan het smeren, en ik hoop tot het einde van mijn periode hier dengue vrij door te brengen.

Zo dat was alle narigheid en de rest is leuk!! Vorig weekend ben zijn we met z'n tienen,5 hollies,4 Canadezen en een Française naar Stungtreng en Kratie geweest. Eerst negen uur in de bus naar Stung Treng dit stadje ligt vlakbij de grens van laos. Vanaf daar zijn we de volgende dag met twee speedboaten over de mekong naar de grens gevaren. Waar een paar honderd meter lange waterval is. De boten konden er niet helemaal heen varen, dus moesten we het laatste stuk lopen. In de hitte door de bush bush, na zeven afvallers kwamen we met z'n drieeen bij de waterval aan. Nog nooit zo'n lange waterval gezien.


Op de terugweg hebben we de irrawaddy dolfijnen gespot. Later zijn we met een minivan naar kratie gereden en waren ze van heel dichtbij te zien. Het was echt super mooi om ze heel dicht bij ons bootje te zien zwemmen. De irrawaddy dolfijn heeft een stompe snuit en komt alleen voor in zuid-oost azie. Helaas worden ze met uitsterven bedreigd door de bouw van dammen en de vervuiling van de mekong.


Meer over alle (leuke) dingen die ik mee maak in mijn volgende stukje. Een hele fijne vakantie allemaal!

Publicatie in de Rijnpost

"Werken aan toekomst"

Evelien tussen Cambodjaanse jongeren.

Genocide

VEENENDAAL - Fotograaf/documentaire maker Evelien Davidson is in januari naar cambodja vertrokken om via de Nederlandse ontwikkelingsorganisatie ICCO aan de slag te gaan bij een lokale NGO: non-gouvermentele organisatie, die onafhankelijk is van de overheid en zich richt op sociaal-maatschappelijke belangen. Ze stuurt een tussentijds verslag van haar vervaringen:

"Het afgelopen halfjaar ben ik veel te weten gekomen over de Cambodjaanse samenleving. In het dagelijkse leven is er nog veel te merken van de schade die de lange oorlog en genocide onder het Khmer Rouge regime heeft aangericht. Cambodja is een land geworden met een verwoeste infrastructuur en een maatschappij met vernielde sociale structuren. Opgeleide mensen, waar onder studenten, docenten, professoren en religieuze leiders zijn vermoord. Dit heeft geleid tot een hiaat in kennis en kunde in een samenleving zonder middenklasse. De oorlog heeft Cambodja achter gelaten met veel armoede, wantrouwen, ontmenselijking, haat, politieke discriminatie en alle vormen van geweld. Youth For peace, de organisatie waar ik voor werk, zet zich in om de infrastructuur van psychische ontwikkeling en vredesopbouw en sociale structuren te herstellen.

Zeer recentelijk zijn Cambodjaanse en internationale rechters begonnen met een internationaal gerechtshof om te trachten tot een veroordeling te komen van de hoofdverantwoordelijken van de genocide in Khmer Rouge periode. In het licht van deze ontwikkelingen is Youth For Peace begonnen met een project om Cambodjaanse jeugd informeren over hun geschiedenis en het tribunaal. Op scholen wordt hier niet over onderwezen en vaak geloven de jongeren de verhalen van hun ouders niet. Ze kunnen het niet geloven dat Cambodjanen andere Cambodjanen zouden kunnen vermoorden. Een van vraagstukken is of er rechtgesproken moet worden voor iets wat 30 jaar geleden gebeurd is. Ik vind het heel interessant hoe de jeugd hier tegen aan kijkt. Zij hebben het niet mee gemaakt, maar het heeft een grote invloed op hun leven.

Met 3 jonge Cambodjaanse vrijwilligers ben ik een film aan het maken over hoe Cambodjaanse jongeren in deze maatschappij staan, wat zij zelf doen om hun situatie te verbeteren en welke rol Youth For Peace hier in speelt. Door middel van een workshop reeks wordt er onderwezen over rechtvaardigheid, leiderschap, solidariteit, wat cultuur in houdt en hoe je er zelf in staat. 70 % van de Cambodjaanse bevolking is jonger dan 30 jaar, zij zijn de toekomst en de nieuwe leiders. Door de capaciteit van de jeugd te versterken werkt Youth For Peace mee aan een betere toekomst.

De verjaardag van 80 wezen

In het weeshuis waar Anna, mijn Nieuw-Zeelandse huisgenote, werkt hebben we de verjaardagen van 80 wezen gevierd. De kinderen die in dit weeshuis wonen zijn allemaal HIV/AIDS geïnfecteerd en zijn vaak door deze ziekte beide ouders verloren. Het weeshuis is gevestigd bij het militairhospitaal in een heel ongezellig gebouw. De kinderen slapen in zalen soms met z'n drieën in een bedje.

Om het een beetje op te fleuren zijn ze pas geleden begonnen met de muren te beschilderen om van dit weeshuis een plek te maken om te leven en niet om dood te gaan. Anna werkt hier als verpleegkundige en vertelde dat de kinderen goede medicatie krijgen en ondanks dat ze ziek zijn heel oud kunnen worden. Dit is een geruststellende gedachte. Het was ook zeker geen moment om om de kinderen te treuren, maar om met ze feest te vieren. De oudste kinderen hebben de afgelopen maanden traditioneel cambodjaans leren dansen en dankzij een donatie bijpassende kostuums er bij gekregen. Dit verjaardags feest hebben ze voor het eerst geperformd voor publiek. Het zag er geweldig uit! En de kinderen vonden het erg leuk om te doen.

Na de performance was het tijd voor een mega taart met kaarsjes en mocht iedereen een wens doen. Daarna werd er gedanst tot de kinderen omvielen van de slaap en naar bed werden gedragen...

Leven op de vuilnisbelt

Fotoreportage over het leven op de vuilnisbelt...

De Rode Jurk

Ik, in Phnom Penh in " De Rode Jurk"


Cambodja is de ideale plaats om kleding op maat te laten maken. Voor een prikkie maken ze precies wat je hebben wil. Met die gedachte heb ik mijn zusje haar droom jurk laten tekenen en ben ik met een zijde stofje naar een tailer gegaan. Maar een jurk maken voor iemand anders is toch moeilijker dan gedacht. Na veel te vaak terug komen, keer op keer me zwetend achter een vastgehouden lapje stof in een te kleine jurk te heisen en elke keer weer dingen te laten veranderen, was de droom jurk net op tijd in Nederland. Om te schitteren op de rodeloper en te blinken in de limo.....

Marianne, in Veenendaal in " De Rode Jurk"

Uit news

Het regen seizoen is begonnen. In Nederland vind ik het vreselijk maar hier ben ik erg blij met een bui. En als het regent, regent het ook echt hard. Onverharde straten in de stad komen dan helemaal onder water te staan, sommige provicies worden onbereikbaar en het dorre land wordt fel groen van de rijstvelden.

Vorig weekend heb ik de rijstvelden van kampong chnang morgen bewonderen. De zus van de IT-er van Youth for peace ging trouwen en hij vroeg mij of ik wilde komen filmen. Ik wilde nog graag een keer een Cambodjaans huwelijk mee maken dus dit was mijn kans. Omdat de ceremonie zondag ochtend heel vroeg begon zijn we er zaterdag heen gegaan. De familie woont in een boeren dorpje waar bijna niemand electriciteit heeft of gas, dus koken ze op houtvuur en als het donker wordt gaat iedereen slapen. We sliepen met z'n drieeen op een twee persoons bed, zonder matras, maar met een rieten matje. Velen hadden nog nooit eerder een witje gezien en vonden ons vreselijk interessant. Overal waar ik keek keken velen ogen terug. Ze waren de hele tijd er mee bezig of wij ons wel vermaakten. Ze vroegen telkens of we een bad wilden nemen. Uiteindelijk hebben we dat maar gedaan, samen met het nichtje van de it-er die aangewezen was als onze begeleider, omdat zij als een van de weinigen engels spreekt. Dat badderen gebeurd buiten, met een doek, sharon, om je heen gewikkeld gooi je water over je heen. Ik voelde me niet echt op mijn gemak omdat er geen afgeschermde ruimte was en iedereen ons maar al te interessant vond.

Zondag ochtend begon de bruiloft met de fruitceremonie. 's Middags haren knippen en een monniken ceremonie. De hele dag wordt er door een leger aan vrouwen gekookt voor alle gasten en word er vreselijke eentonige muziek gedraaid. Veel gasten komen alleen om te eten en zich vol met bier te gieten. Er wordt van de gasten verwacht dat ze een geld bedrag cadeau geven wat precies bij wordt gehouden wie wat geeft. Het wordt zelfs omgeroepen. Als je dan naar de bruiloft van een van je gasten gaat geef je weer precies het zelfde bedrag terug. Aan het einde van de dag is er een geld overgraag ceremonie. Zo'n huwelijk draait erg om geld. Of er ook echt liefde in het spel was betwijfel ik. Wij denken dat de vrouw gewoon heel goedkoop was, omdat ze oud en lelijk is. Als man hier moet je namelijk een vrouw kopen. De kosten hiervan hangt af van de status van de familie en de leeftijd en schoonheid van de vrouw.

's Avonds was er een groot feest waar er traditioneel werd gedanst. Mijn Khmer dans vaardigheden zijn met sprongen vooruit gegaan... stapje naar voren, stapje vaar achteren en een beetje me je handen draaien. Op een gegeven moment werd ik door de it-er gewaarschuwd dat ik niet met iemand mocht dansen die ik niet kende, want het waren namelijk allemaal gangsters... Maandag ochtend om 3 uur ging de ceremonie verder, maar dat gedeelde heb ik overgeslagen want om 6 uur zou de bus vertrekken terug naar phnom penh om die zelfde dag weer aan het werk te gaan. (foto's van de bruiloft volgen nog)

Helaas kon ik dit jaar niet bij de musical van mijn zusje haar middelbare school zijn. Gelukkig hadden ze op een van de internationale middelbare scholen hier in Phnom penh een musical over de engelse elite. Het was erg goed gespeeld en een goed gekozen stuk voor deze elite school, met een enorm zwembad, jacuzzi en alle luxe die je je maar kan wensen op een school. Het geeft wel heel duidelijk de scheiding aan tussen de expats en de cambodjanen.

Waar dit verschil ook heel erg goed is te merken is in het uitgaans leven. De barren hier waar cambodjanen komen zijn voornamelijk beargirl barren (prostituees) en de rest zijn "expat" barren. Er zijn wel een paar gewone uitgaans plekken, maar het is hier voor de jeugd niet zo normaal om uit te gaan, mijn collega's gaan nooit uit. Tijdens de kroegen tocht met Sarah en Rianne werd dit weer eens duidelijk. We moesten echt moeite doen om niet tussen de beargirls terecht te komen of tussen de vieze oude westerse mannetjes die hier alleen maar komen voor de goedkope sex (1 uur voor 2 dollar). Na een tijdje zoeken hebben we toch leuke nieuwe barren ontdekt en genoten van het "druisende" uitgaans leven in Phnom Penh.

Vorige week vrijdag ben ik met Katja Schuurman en de rest van de crew van Return to sender, van Link en BNN, de hort op geweest. Zij waren hier om een aflevering op te nemen over het werk van een NGO die tassen maakt. Deze tassen gaan ze bij de HEMA verkopen. Ik was mee met de laatste draai dag om een beetje te assisteren en om met mijn fantastische khmer (ahum) de driver te instrueren. We hebben stiekem gefilmd op Choung Ek (de killing fields) en we zijn met twee jongens mee geweest die soja melk verkochten. Zij hebben zelf een bussinesje hierin opgezet en een tuktuk verbouwd waaruit ze de pakjes verkopen. s'Avonds zijn we naar de beruchte "Heart of darkness" geweest, in veel travel boeken wordt voor deze tent gewaarschuwd omdat er vaak berovingen, vecht en schiet partijen schijnen te zijn. Gelukkig niet toen wij er waren waar en we lekker hebben gedanst. Ik ben heel benieuwd naar alle producten die ze gelinkt aan dit programma gaan verkopen bij de hema, volgens mij zijn het echt super leuke producten.

De tijd heeft vleugels

De weken en weekenden vliegen voorbij. Ik ben alweer ver over de helft en langzaam begint de tijd te dringen. Ik heb hoge doelen gesteld die ik ook wil verwezenlijken. De basis is er, alleen nu nog op een goede manier afronden. Samen met mijn volunteer werk ik elke dag aan de films en verder ben ik bezig met photoshop lessen, lay-out lessen, fotografie lessen, de website, een journaal en een communicatie strategie. En buiten mijn werk ook nog een documentaire over diabetes. Beetje veel… maar wel lekker…

We hebben hier met alle “hollie’s” koninginnedag gevierd in een tuin bij een restaurant. Met echte Nederlandse spelletjes, een vrijmarkt, zelfgemaakte bitterballen en oranje bier. Met van die moeders die zich de hele dag uitsloven en zorgen dat alle spelletjes gedaan worden, en die dan aan het einde van de dag klagen dat ze zo hard gewerkt hebben…Het kon toch niet helemaal dit Nederlandse feest vervangen, maar het was wel grappig, een heel klein stukje Nederland in Phnom Penh. Wij onze koninginnedag, hier afgelopen weekend de verjaardag van de koning. Weer een paar vrije dagen, waar Rianne en ik gretig gebruik van hebben gemaakt om voor dat het regenseizoen echt begint naar de jungle (mondalkiri) te gaan.

Omdat het de afgelopen twee weken al aardig geregend heeft zijn we op advies van anderen met een voorwieldrive daar heen gegaan. Op een truck, met binnen in 8 mensen, de laadbak helemaal vol gestouwd met bagage en daarboven op nog eens 17 mensen including us. In het begin zaten er nog maar een paar mensen op de bagage, maar dat werden er steeds meer. Je moest echt vechten voor een plekje en je heel goed vast houden om er niet van af te donderen. En dat dan 10 uur lang.

Het was maar goed dat we met zo’n truck gegaan zijn, want onderweg passeerden we een stuk of vier auto’s/vrachtwagens/bussen die vast zaten in de modder. De pijn in de billen en het zeik nat regenen het was het zeker waard. Mondalkiri is een ontzettend mooie provincie met heuvels, heel erg groen en lekker koel ’s avonds. Ik kon eindelijk een keer een trui aan. Er liggen alleen nog wel heel veel mijnen. Langs de weg stonden allemaal waarschuwingsbordjes en paaltjes. En toen we op een gegeven moment stopten lagen op een halve meter afstand van de auto drie grote auto bommen.

We zijn achterop een moto naar watervallen en toppen van heuvels geweest en hebben een dag een tocht door de jungle op een olifant gemaakt. Bizarre beesten zijn dat, ze zijn echt de hele dag alleen maar bezig met eten/ grazen. Het zijn een soort grote koeien. Terwijl ze lopen slopen ze de bomen de we passeerden. Ik vroeg me af ze überhaupt door hebben dat er mensen boven op zitten… Ik vond het wel heel bijzonder om een keer op een olifant te zitten. Soms wel een beetje spannend, ze gaan namelijk echt recht hele steile heuvels op en af. Dan maar hopen dat het mandje er niet af glijdt.Op de terugweg hadden we plekken in de auto gereserveerd. Toch wel wat fijner en vooral veiliger.

thailand

Een paar weken geleden was het Khmer new year, dat betekend 4 dagen naar de pagoda en familie bezoeken en voor mij betekende dat...... Vakantie. Vanuit Battambang ben ik met Rianne naar Thailand afgereisd om even helemaal er tussen uit te gaan. Wat we wel wisten maar niet bij stil hebben gestaan is dat ze in Thailand ook nieuw jaar vieren en dat het daar gevierd wordt met vier dagen lang water/modder gevecht. Het begon al bij de grens waar een grote bluswagen alle voorbijgangers de volle laag gaf, wij wisten het er droog vanaf te brengen tot we in bangkok aan kwamen en we er niet meer onderuit konden.




Het was echt bizar om bangkok binnen te rijden, een immense stad met wolkenkrabbers en enorme snelwegen. We wilde eigenlijk meteen door naar een bounty eiland, maar we waren te gaar om meteen naar een nacht trein op zoek te gaan. Dus zijn we een dag toerie toerie dingentjes in bangkok gaan bezoeken. Ik vond het heel interessant om de verschillen tussen Thailand en Cambodja te zien. Tot voorkort was cambodja het enige asiatische land waar ik was geweesd. Thailand is echt heel anders..... Door dat het echt een touristen land is, word alles voor je geregeld.... elke keer staat er wel weer iemand klaar die je verder kan helpen. Dat zijn we helemaal niet gewend. Door de verschillen te zien ben ik Cambodja wel weer meer gaan waarderen. Vooral je verstaanbaar kunnen maken is toch wel heel fijn, zijn die Khmer lessen toch ergens goed voor.

Na een lange reis in een nacht trein een een boottocht kwamen we aan op onze vakantie bestemming. Het duikparadijs. Helaas heb ik mijn padi nog steeds niet... Maar snorkellen is ook echt geweldig. Het was net of we in een aquarium rond zwommen. Ik heb zelfs tussen de haaien gezwommen. Best een beetje eng, ik had geen idee of ze iets zouden doen, en als ze dat dan zouden doen wat ik dan zou moeten doen. Een andere dag zijn we met een kano om het eiland gevaren. We hebben er 7 uur over gedaan. Het was super mooi, maar de dag daarna hebben we niks kunnen doen vanwege de spierpijn.

Na een klein weekje relaxen was het helaas weer tijd terug te gaan en de 31 uur bus, taxi, moto, metro, tuktuk reis weer aan te gaan. We hadden behoorlijk wat problemen bij de grens van cambodja. Een vent beweerde dat we met hem mee moesten met een speciale toeristen bus naar een bus stotion om daar een taxi te nemen. Helaas zijn we daar ingetrapt. toen we daar aankwamen zagen we dat ze echt veeeeeeeeeeeeeel te veel vroegen voor een taxi. De bussen gingen niet meer. We zijn toen zelf opzoek gegaan naar een taxi, maar op het moment dat iemand ons mee wilde nemen sprong hij er tussen. Zelfs de politie was er bij betrokken. Die kregen ook een deel van de opbrengst. Echt vreselijk die corruptie. We moesten zo'n ticket kopen... na ongeveer een uur gezeik hebben we uiteindelijk er toch maar een gekocht. I.p.v. 3 dollar hebben we 10 betaald. Toen we weg reden zagen we ze lachend het geld verdelen onder de betrokkenen. Behalve dit was het een geweldige week.

Na drie weken weg geweest te zijn kwam ik weer terug in Phnom Penh.